1 year...

(zie de Nederlandse versie onder de engelse)

Dear friend,

May this message reach you in happy & fortunate circumstances.

More than a year ago I traveled to Myanmar with the intention to blog every now and then about my life as a Buddhist nun. Soon I found out meditation and writing do not really go together for me. In addition the bad internet connection does not help either.

Today it's exactly a year ago that I ordained as a nun (sayalay) to celebrate this a bit I'm writing this message also because I promised to do so. Redeeming this promise it could be one of the few messages I will leave here for now.

Realising I want, I may and I can live this life gives much gratitude and confidence, every day. It makes me happy to meditate and living a nun's life in Myanmar. The Burmese culture support of this monastic life.
This doesn't mean life is easier here. On the contrary maybe, as every day I get to face myself again and again; my ingrained habits, the repetitive thoughts, deep rooted beliefs, desires, aversions, fears and sometimes my own ignorance. In daily life in the Netherlands these characteristics were there too only much more subtle and often unseen. Within a calm and silent mind you can start to look straight at these characteristics, being aware of them and above all to let them pass without reaction. It seems so simple... I can guarantee you, its not. It took sometime to calm my mind, as being busy and restless were my middle name.

The question I'm asking is: what truth lies behind these habits, thoughts and feelings? And how can we support eachother to find this truth? It's a challenge, especially if you have learned yourself to close your eyes for many things (like fear and uncertainty), to ignore it or even turn your back against it, telling yourself it's not there.

Here in the monastery being surrounded by people who are walking in the same direction, with conditions to live life more pure and with respect to live, there is confidence this question can be answered. Meaning truth can be experienced totally instead of thinking what it could be. The analyzing part is still something I like to do but with more mindfulness and which enhances awareness to stay in the present. For me life has more content here which makes it more easy to face difficult moments. As there is also a body what needs care & needs attention. Certainly after the changes my body have undergone in order to remove breastcancer end 2014. Mainly the Burmese food (which is very oily) has influenced my health afterwards. Eventually I decided to cook for myself which is made possible by the wonderful support of family & dear friends. Although I have experienced meditation and cooking do not match well. At least not at the point I'm at the moment in meditation, which requires a quiet mind in order to build up concentration and mindfulness. At the moment I'm trying to cook less and take the food from the monastery kitchen. There are nuns who donate brown rice to the monastery which makes me happy, are the vegetables less oily and are there often fruits).

In August 2015 I came to Pa Auk monastery near Maymyo (also called Pyin Oo Lwin for the ones who like to look it up on Google maps). Its an international Theravada monastery currently with approximately 120 monks and 100 nuns from different countries. We live in single stone small houses (kuti in Pali), which are quite luxurious. The one I'mresiding in has a (warm) shower, small kitchen area and a balcony overlooking the lush greens. Most of the time I'm spending meditating in the house, only going out for breakfast and lunch and to see on alternate days my teacher for interview.
The abbott Pa Auk Sayadawgyi (recently turned 82!) is my teacher. He bases his teachings on the Visuddhimagga, a book in which the teachings of the Buddha are brought together in such a way that one can follow a clear path to awakening by practicing meditation in certain ways. My initial plan was to spend 6 months in a bamboo hut in the forest near Dawei (in the Southeast of Myanmar) together with 2 nuns and 2 monks. It is very basic there; no electricity, no running water (well only in the nearby stream). And no connection to the internet :-) A challenge and chance to deepen my practice. And a wish coming true.

Due to circumstances I decided to stay in Maymyo for the rainy season and leave here end of October. I first will visit Sakhangyi monastery (place where I ordained). To travel afterwards to Dawei and continue meditation there until at least January 2017. Although this might change too as everything is variable.

As mentioned before this might be one of the few messages I will leave here. If you want to get in contact with me directly you can send an email to: sayalay daya at gmail com. A reply may take a while as I intend to be in silence for longer periods.

May you be happy, healthy and fortunate.

With boundless metta (loving kindness),
Dayā (formerly Caroline)

photos from Maymyo

donation from a nunn & yogi after being 1 year Sayalay

In the new meditation hall (not finished :-))

Sonny, Dhitima, Daya & Emma

1 jaar...

Lieve vriend/vriendin, 

Hopelijk bereikt dit bericht je in blije en gelukkige omstandigheden.

Het is meer dan een jaar geleden dat ik naar Myanmar vertrok met het voornemen zo nu en dan te bloggen over het leven als boeddhistische non. Al snel kwam ik achter dat meditatie en schrijven voor mij niet echt samengaan.  Daarnaast werkt de internet connectie ook niet mee.

Het is vandaag een jaar geleden dat ik in trad als non (sayalay) en blog omdat ik beloofd heb af en toe wat van mij te laten horen.  Bij deze los ik die belofte in,  met de waarschijnlijkheid dat één van de weinige berichten wordt die ik hier achter laat.

Het besef dat ik dit leven wil, mag en kan leven geeft veel dankbaarheid en vertrouwen,  elke dag. Het maakt mij blij om te kunnen mediteren in een Birmees klooster als non. De Birmese cultuur ondersteund deze levenswijze.
Dit betekent overigens niet dat het leven hier makkelijk(er) is. Integendeel misschien,  want elke dag kom ik mijzelf tegen; mijn ingesleten gewoonten, repeterende gedachten,  diepgewortelde overtuigingen, verlangens, aversies,  angsten en soms mijn eigen onwetendheid.
Nu waren deze karakteristieken er ook wel in het dagelijkse leven in Nederland, veel subtieler vaak ongezien. 

In meditatie met een kalme geest,  is er de kans om ze recht aan te kijken, er bij stil te staan, er bewust van te worden en vooral aan je voorbij te laten gaan zonder reactie. Dat is makkelijk gezegd dan gedaan. Het heeft even geduurd om mijn geest rustig te krijgen, want ik kon aardig druk en onrustig zijn. De vraag waar het mij om gaat is: welke waarheid schuilt er achter deze gewoontes, gedachten en gevoelens? En hoe kunnen we elkaar steunen om deze waarheid te vinden?
Een uitdaging, zeker als je jezelf hebt aangeleerd om je voor veel dingen (vanuit angst of onzekerheid) de ogen te sluiten, het te negeren of het zelfs het de rug toe te keren met de overtuiging dat het er niet is.

Door het rustige leven in het klooster, omringd met mensen die dezelfde weg bewandelen, met  voorwaarden die maken dat het leven met meer zuiverheid en respect kan worden geleefd, is het vertrouwen dat deze vraag beantwoordt kan worden alleen maar gegroeid. Ik bedoel daarmee dat de waarheid kan worden ervaren in al zijn facetten in plaats van er over na te denken wat het zou kunnen zijn. Dat analyseren is iets wat ik graag deed, en nog wel doe, maar met meer mindfulness en daardoor meer bewust  kan zijn in het heden. Doordat het leven meer inhoud voor mij heeft gekregen is het makkelijker geworden om de moeilijke momenten te overkomen. Want dan is er ook nog een lijf wat zorg & aandacht nodig heeft. Zeker na de veranderingen die mijn lijf heeft ondergaan om borstkanker te verwijderen eind 2014. Vooral de Birmese voedselbereiding (erg veel vet)  heeft invloed gehad op mijn gezondheid. Uiteindelijk ben ik voor mijzelf gaan koken, mede mogelijk gemaakt door de geweldige steun van familie & lieve vrienden.
Al gaan meditatie en koken niet echt samen. Ieder geval niet op het punt waar ik mij nu bevind in meditatie, waar kalmte van geest nodig is om concentratie en mindfulness op te bouwen. Momenteel probeer ik weer minder voor mijzelf te koken en meer van de keuken te eten. Er zijn nonnen die bruine rijst aan het klooster doneren wat mij erg blij maakt, zijn de groenten minder oily en is er vaak voldoende fruit.

Vanaf eind augustus 2015 ben ik in het klooster Pa Auk nabij Maymyo (ook wel Pyin Oo Lwin voor de liefhebbers die het op Google maps willen opzoeken). Het is een internationaal Theravada klooster met momenteel ongeveer 120 monniken en 100 nonnen vanuit verschillende landen. We wonen in alleenstaande kleine stenen huisjes (kuti in Pali), welke aardig luxe zijn volgens Burmese standaarden. Het huisje waar ik in woon heeft een (warme) douche, klein keukengedeelte, en een balkon wat uitkijkt over de groene heuvels met bos. Meeste tijd breng ik hier mediterend door, vaak ga ik er alleen uit voor ontbijt en lunch en om de dag om de leraar te zien voor interview. De abt Pa Auk Sayadawgyi is mijn leraar, zijn leer is gebaseerd op de Visuddhimagga,  dit is een boek waarin de leer van de Buddha op zo'n wijze is samengebracht dat het een duidelijk pad naar ontwaking beschrijft.

Mijn aanvankelijke plan was om in juli bij het aanbreken van de regentijd 6 maanden in een bamboehut te mediteren in een bos nabij Dawei (in het zuidoosten van Myanmar) samen met 2 nonnen en 2 monniken (waaronder U Agga,  de bevriend Nederlandse monnik). Het is heel basic daar;  geen elektriciteit, geen stromend water (wel in de nabijgelegen beek). Ook geen verbinding met het internet :-) Een uitdaging en kans om nog meer de diepte in te gaan.  En een wens die sneller uitkomt dan ooit gedacht.

Door omstandigheden heb ik besloten het regenseizoen in Maymyo te blijven en nu eind oktober naar Dawei te vertrekken. Ik zal voordien nog het klooster in Sakhangyi (waar ik ben in getreden) bezoeken. Naar alle waarschijnlijkheid blijf ik in Dawei tot januari 2017.  Al is alles veranderlijk en kunnen daar ook weer wijzigingen in komen.

Zoals eerder gezegd: waarschijnlijk is dit één van de weinige berichten die ik hier achterlaat,  mocht je direct met mij in contact willen komen dan kan je mij mailen: sayalay daya at gmail com. Een antwoord kan even op zich laten wachten omdat ik langere periodes in stilte ben.

Moge je blij, gezond en gelukkig zijn.

Met veel metta (liefdevolle vriendelijkheid),
Dayā (voorheen Caroline)

Transformation of Caroline to Sayalay Daw Dayāpannatheri

Dag lieve vriend,

Het is alweer lente. De zon is er weer, de aarde wordt groen en de warmte neemt toe. Heerlijk!
Inmiddels hebben heel wat ontwikkelingen plaatsgevonden in mijn leven.
De kanker bleek gelukkig niet uitgezaaid te zijn, mijn lymfen die ze eruit hadden gehaald waren schoon. JIPPIE!!
Daarnaast heeft het ziekenhuis een nieuw onderzoek gedaan op de tumor die nu wel positief bleek te reageren op hormonen en HER2Neu (een eiwit dat de borstkanker aggressiever maakt).
Dus nu was er hormoontherapie & immunotherapie voor mij beschikbaar.
De laatste therapie krijg ik niet omdat ik ook geen chemo neem. En heb ik samen met de oncoloog besloten mijn eierstokken te laten verwijderen zodat er minder hormomen beschikbaar zijn in mijn lijf. Daarnaast begin ik met hormoontherapie, maar waarschijnlijk zal ik bij vertrek deze stopzetten omdat de medicijnen lastig te krijgen zijn in Myanmar (laat staan de financiering ervan voor 10 jaar!).

Zelf heb ik ook een serieus verzoek gedaan om de andere borst te laten afzetten. Mede doordat kanker daarin terug kan komen (en die stress wil ik voorkomen) maar ook omdat mijn lichaam nu uit balans is. De oncoloog heeft daar akkoord voor gegeven. Morgen word ik opnieuw geopereerd waarin beide ingrepen worden verricht.
Daarna weer herstellen en dan ga ik op 19 juni weer terug naar Myanmar.

In de tussentijd heb ik nog 10 dagen in Drente kunnen mediteren. Dat was ontzettend fijn. 
Ik hou je op de hoogte...

Heel veel liefs,
Caroline

Dear friend,

Spring is coming, sun is coming out, everything is turning green and the earth heats up...  Nice!!
In the meantime new developments came into my life.
Luckily, the cancer wasn't spread, sentinel nodes they took out were clean. JIHOE!
And in the hospital they have done a new research on the tumor which seemed not reacting on hormones or her2NEU and it turned out it did now. So they gave me more option for treatment. Thats why I can get hormone therapy & immunotherapie. The last was only available with chemo, and because I don't take chemo the oncologist suggested to take out the ovaries. I agreed on this, afterwards I need to take hormone medicine for 10 years (!).
But because I will return to Myanmar I don't know if I can take this medicine there too... (without taking in notice the financial side of paying these medicine for 10 years).

Later on I requested my oncologist to also remove my other breast. Cancer could return there (and I don't want to have doubts about it), but also because my body is not in balance now.
Tommorrow I will be operated again for both medical issues (breast & ovaries). Afterwards recovering and I already booked a ticket to return to Myanmar on the 19th of June!!

In the meantime I have sat a 10 day meditation course in Drenthe, which was very relaxing & helpfull in my process. I will keep up posted later on...

Lots of love,
Caroline

Caroline in The Netherlands, part 2

Dear friend (Dutch below and also a film & some pictures!),

Its been sometime you heard from me. In the meantime I want to inform you about the operation and other things.
On the 13th of January I will be operated to have my breast removed. The day before I have to be in the hospital for an injection for sentinel node procedure that they will perform in the same operation the day after. Need to stay in the hospital for 1 night, hopefully going home the next day. Seven days after the operation it will be clear if the cancer cells has spread to the sentinel node or not. Unfortunately other therapies are not helping with my type of breast cancer (which is a triple negative, grade 3). Probably they would give me chemo (for prevention). If it seems to be spread to the sentinel node than there will be probably more research. Or maybe even one more operation to clear my armpit from all nodes. But... this is maybe future and not reality.

After moving several times from one friends house to another (thank you all!), I am currently staying with a friend (super thanks!). Here I will recover from the operation which will take approximately six weeks.

In the meantime I made a rest-, mediation, nutrition plan, no more sugar, dairy & carbons for me.

If you want to see me, great! But maybe not always possible, please call me to see if we can arrange an appointment.

The path I was walking has changed because of cancer. And I came back to the Netherlands to overcome this (and also other things :-) ). But my choice to meditate in Myanmar and ordain in a monastery to become a nun is not changed at all.
To be back in Holland without a house and income can make things sometimes difficult, but  to receive all the love, care, support & generosity from friends, family, acquaintances and strangers gives me trust and make me so thankful. It gives strength to walk on in happiness, trust & positivity.

Then a question: if somebody knows something about cannabis oil because of own experience or surrounding, would you like to share it with me?

Big hug,
from a happy Caroline

'There is no way to happiness - happiness is the way'
(Siddharta Gotama Buddha)

Dag lieve vriend(in),

Het is alweer even geleden dat ik iets van mij liet horen. Inmiddels weet ik meer over de operatie en andere zaken.
Op dit moment weet ik dat 13e geopereerd wordt, al moet ik mij de dag ervoor al melden om injectie in mijn borst te krijgen voor een klieronderzoek. Zoals eerder al gezegd heb ik besloten voor een afzetting van mijn rechterborst, ik ben er namelijk niet zeker van dat alle kankercellen weg zijn. Ik zal een nachtje in het Haga ziekenhuis blijven. Hopelijk mag ik de dag erna weer naar huis.
In dezelfde operatie wordt een klieronderzoek gedaan. Na 7 dagen weten ze dan ook of er uitzaaiingen zijn in mijn lymfen. Helaas heb ik een type borstkanker (triple negative, graad 3) die niet behandelbaar is met andere therapieën. Dus daarna zou ik hoogstwaarschijnlijk alleen chemo krijgen (ter preventie). Mocht het zijn uitgezaaid in mijn lymfen zijn er mogelijk nog meer onderzoeken nodig. Of misschien een operatie om de hele oksel kliervrij te maken. Maar dat is misschien toekomst en niet de werkelijkheid.

Na een aantal keer van huis veranderd te zijn, wat verschillende vrienden mogelijk maakte (dank jullie wel!), ben ik bij een vriend (ook superbedankt!) in Den Haag. Hier zal ik herstellen na de operatie, wat ongeveer 6 weken in beslag gaat nemen.

Ik heb voor mijzelf een rust-, meditatie- & voedingsplan opgesteld. Als je wilt afspreken vind ik dat leuk, alleen is het niet altijd mogelijk. Je mag mij bellen en dan kunnen we een afspraak maken.

De weg die ik aan het bewandelen was is anders gaan lopen. Ik ben naar NL teruggekomen om de kanker te overwinnen (en ook andere dingen ;-) ), maar mijn keuze om in  Myanmar te mediteren en in te treden in een klooster als non is nog steeds levendig aanwezig.
Om zonder huis en inkomen hier in Nederland te zijn is soms lastig, maar om zoveel liefde, zorg, steun en vrijgevigheid van vrienden, familie, bekenden en ook onbekenden te ontvangen geeft zoveel vertrouwen en ben ik daar heel dankbaar om. Dat geeft een mens kracht om met vrolijkheid, positiviteit en vertrouwen verder te gaan!

Nog een vraag: Mocht iemand iets weten van cannabisolie uit zijn eigen ervaring of omgeving dan hoor ik dat
heel graag!

Een dikke knuffel,
van een blije Caroline

'There is no way to happiness - happiness is the way'
(Siddharta Gotama Buddha)


Hieronder nog een filmpje (op weg naar het klooster), en foto's van de tijd dat ik in het klooster in Sakhangyi zat, waar ik enorm goed ben opgevangen door de abt en zijn gevolg en ook wat foto's na mijn operatie. De laatste foto is het afscheid op het vliegveld van de abt van Sakhangyi (Sayadaw).

 

Caroline visits The Netherlands

Dear friend,

It took me some time to write my first post on this blog since I am in Myanmar. Its not only due to a difficult internet connection but more because of the changed circumstances I experienced the last two weeks.

To explain a little more: I arrived here happy and well on the 3rd of November in a warm Yangon.
My monk friend U Agga came to welcome me and we spent quite some time together untill the 6th. On this day I went to meditate at the International Meditation Centre (IMC) in Yangon. There my meditation teacher was happily waiting for my arrival as I was the only meditator in the centre for the coming 8 days... On the 16th I left, with a calm, peaceful and happy feeling after a good meditation course due to the great care by the people of the IMC and the one on one discourses given by my teacher. The same day I met my monk friend again to have lunch with 2 befriended monks at the house of my supporter (in pali: kappiya) ma Thiri in Yangon.
The next day I would leave Yangon very early to get the bus to Mawlamyine and Pa Auk monastery. But the evening before my leave I felt a small lump in my breast. After calling a doctor in The Netherlands who is a family member of my monk friend, she gave me the advice to wait one month to see if the lump would change based on my experiences of the lump.
I decided to go to Pa Auk to wait there for the month to see if the lump would change. In Pa Auk I was soon integrated also thanks to my supporter and friends there and the lovely nuns (in pali: sayalay) and yogi's (laypersons who meditate) whom I'd already met before or met now. My meditation went well and soon I felt at 'home'. After a week my teacher gave me the permission to start the procedure to become a Sayalay (nun). Because I wanted my friends U Agga and ma Thiri also at the ceremony I called them to ask whether and when they could come to Pa Auk. U Agga told me it was better to come back to Yangon as Thiri had heard about my health condition and arranged a meeting at a hospital. It was better to research this lump now before I became a Sayalay. Afterwards it would be much more difficult to travel since I won't handle, use and carry any money as a nun. Also seeing a male doctor is much more difficult as a nun.

So after spending 1 week in Pa Auk I went back and I was picked up by U Agga to stay with 20 other nuns and monks in a small monastery called Sakhangyi tawya, near Hlegu (north of Yangon). I assumed that the breast lump would be nothing serious - after seeing the doctor, undergoing mammography and other research. After all, the doctor had said it was 90% benign and 10% malignant and that the lump needed to be removed. I didn't expect a surgery! When the results came back from the biopsy it turned out to be worse than we hoped: in other words: the lump they removed was cancer. The doctor who did the operation explained how the general procedure is of the treatment in Myanmar when breast cancer is diagnosed. These steps here are generally not so subtle, so we did research to find adjusted treatment. To take a good decision, a good diagnose is needed, at this point we were busy to obtain this. We went to different doctors and now we have better knowledge of the next steps. I had several tests to get a good diagnose and treatment plan. And it seems the cancer has not developed much but its not quite possible to test this fully in Myanmar so I made the decision to come back to The Netherlands for better treatment. Which will be next Tuesday.

 In the meantime I am still in Hlegu and daily people come over to see me to support me in different ways. It's so special to see how friendly & committed people are here and how generous they are in time and attention. I'm learning a lot about this culture of giving because every day people come to give many things.

In addition, I like to explain about this giving (dana in pali). This can be financially, materially or meritoriously. From the teachings of the Buddha (Dhamma) helping or giving is seen as a great thing. Because of the law of karma, (the law of cause and effect from intentions and actions you performed. If you act from a pure thought or feeling it's impossible that these things won't return to you in one way or the other. To purify oneself by walking the path of the Buddha is one of my main reasons why I came here. When you are aware of your thoughts you can distinguish acts coming from a pure mind from acts coming from impurities. So from an impure mind come bad actions and wrong deeds as from a pure mind come good actions and good deeds, and this will also come back - the law of cause and effect. People told me several times that apparently I have good karma because I receive so much help and support both here and from my friends from the Netherlands and other countries. This experience of this support is indescribable and feels very healing.
 From pyjama trousers to a whole robe (nuns attire) from food to expensive sweets, medicine or the costs of the operation and several doctor's visits, these all are donated by others. Even passportphotos were given to me. Not to forget all the loving kindness, care and attention which I receive each day. As a Western girl I am not used to this giving-culture. its quite a challenge to receive such support, big or small, because here it is not the intention to return things or money out of guilt or unease. But to give with a pure heart. Sometime a thought of something come to my mind when talking or thinking of a person. Then I know I need to give this person this thing. This feels for me as the right kind of giving. In the meantime U Agga donated me the costs of the operation which makes me feel very happy (which is a understatement because he means much for me in different ways).

I feel well and am now taking a different diet as advised by my meditation-teacher (whom I met last year in Pa Auk). He explained that breast cancer can develop because of wrong nutrition and restless mind. The body is like a car which can breakdown if we don't take care of it. This week we met a well-known Burmese doctor/healthexpert who indicated that my breast cancer probably developed in the last 6 months. Hmm, well, you are the beginning of your wellbeing... And yes, in the last weeks before leaving The Netherlands I have experienced a lot of stress and my diet was less healthy than the previous years. To take care of yourself means taking care of enough rest, nutrition, but also: creating circumstances in which these can be met. And this is something I didn't do, so I am learning a though lesson, luckily under calm and loving circumstances. Since coming to Myanmar I feel calm, happy and relaxed. I don't feel fear or panic. My only worries after the results were: how to tell my family and friends and how to deal with the financial side of this. As I gave up my old life and donated almost all my assets to other people and not foreseeing this challenge I haven't the resources to pay all the medical bill's myself. The only thing I can do is stay calm, keep you updated, accept all support and make decisions which feels good and makes me happy. Chemotherapy for instance would not be my first choice if breast cancer can be treated differently. All love and support I experience as very positive and makes me very happy.

Hoping to receive this continuously, mails can be send to my mailaddress carolinegrijsen at gmail dot com. I am able to read them as long as I am in Sankhangyi until Monday. Although I wont be able to respond all mails immediately. For other support you can mail my supporter Krista at kvanvelzen at gmail dot com.

With lots of love,
Caroline