1 jaar...

Lieve vriend/vriendin, 

Hopelijk bereikt dit bericht je in blije en gelukkige omstandigheden.

Het is meer dan een jaar geleden dat ik naar Myanmar vertrok met het voornemen zo nu en dan te bloggen over het leven als boeddhistische non. Al snel kwam ik achter dat meditatie en schrijven voor mij niet echt samengaan.  Daarnaast werkt de internet connectie ook niet mee.

Het is vandaag een jaar geleden dat ik in trad als non (sayalay) en blog omdat ik beloofd heb af en toe wat van mij te laten horen.  Bij deze los ik die belofte in,  met de waarschijnlijkheid dat één van de weinige berichten wordt die ik hier achter laat.

Het besef dat ik dit leven wil, mag en kan leven geeft veel dankbaarheid en vertrouwen,  elke dag. Het maakt mij blij om te kunnen mediteren in een Birmees klooster als non. De Birmese cultuur ondersteund deze levenswijze.
Dit betekent overigens niet dat het leven hier makkelijk(er) is. Integendeel misschien,  want elke dag kom ik mijzelf tegen; mijn ingesleten gewoonten, repeterende gedachten,  diepgewortelde overtuigingen, verlangens, aversies,  angsten en soms mijn eigen onwetendheid.
Nu waren deze karakteristieken er ook wel in het dagelijkse leven in Nederland, veel subtieler vaak ongezien. 

In meditatie met een kalme geest,  is er de kans om ze recht aan te kijken, er bij stil te staan, er bewust van te worden en vooral aan je voorbij te laten gaan zonder reactie. Dat is makkelijk gezegd dan gedaan. Het heeft even geduurd om mijn geest rustig te krijgen, want ik kon aardig druk en onrustig zijn. De vraag waar het mij om gaat is: welke waarheid schuilt er achter deze gewoontes, gedachten en gevoelens? En hoe kunnen we elkaar steunen om deze waarheid te vinden?
Een uitdaging, zeker als je jezelf hebt aangeleerd om je voor veel dingen (vanuit angst of onzekerheid) de ogen te sluiten, het te negeren of het zelfs het de rug toe te keren met de overtuiging dat het er niet is.

Door het rustige leven in het klooster, omringd met mensen die dezelfde weg bewandelen, met  voorwaarden die maken dat het leven met meer zuiverheid en respect kan worden geleefd, is het vertrouwen dat deze vraag beantwoordt kan worden alleen maar gegroeid. Ik bedoel daarmee dat de waarheid kan worden ervaren in al zijn facetten in plaats van er over na te denken wat het zou kunnen zijn. Dat analyseren is iets wat ik graag deed, en nog wel doe, maar met meer mindfulness en daardoor meer bewust  kan zijn in het heden. Doordat het leven meer inhoud voor mij heeft gekregen is het makkelijker geworden om de moeilijke momenten te overkomen. Want dan is er ook nog een lijf wat zorg & aandacht nodig heeft. Zeker na de veranderingen die mijn lijf heeft ondergaan om borstkanker te verwijderen eind 2014. Vooral de Birmese voedselbereiding (erg veel vet)  heeft invloed gehad op mijn gezondheid. Uiteindelijk ben ik voor mijzelf gaan koken, mede mogelijk gemaakt door de geweldige steun van familie & lieve vrienden.
Al gaan meditatie en koken niet echt samen. Ieder geval niet op het punt waar ik mij nu bevind in meditatie, waar kalmte van geest nodig is om concentratie en mindfulness op te bouwen. Momenteel probeer ik weer minder voor mijzelf te koken en meer van de keuken te eten. Er zijn nonnen die bruine rijst aan het klooster doneren wat mij erg blij maakt, zijn de groenten minder oily en is er vaak voldoende fruit.

Vanaf eind augustus 2015 ben ik in het klooster Pa Auk nabij Maymyo (ook wel Pyin Oo Lwin voor de liefhebbers die het op Google maps willen opzoeken). Het is een internationaal Theravada klooster met momenteel ongeveer 120 monniken en 100 nonnen vanuit verschillende landen. We wonen in alleenstaande kleine stenen huisjes (kuti in Pali), welke aardig luxe zijn volgens Burmese standaarden. Het huisje waar ik in woon heeft een (warme) douche, klein keukengedeelte, en een balkon wat uitkijkt over de groene heuvels met bos. Meeste tijd breng ik hier mediterend door, vaak ga ik er alleen uit voor ontbijt en lunch en om de dag om de leraar te zien voor interview. De abt Pa Auk Sayadawgyi is mijn leraar, zijn leer is gebaseerd op de Visuddhimagga,  dit is een boek waarin de leer van de Buddha op zo'n wijze is samengebracht dat het een duidelijk pad naar ontwaking beschrijft.

Mijn aanvankelijke plan was om in juli bij het aanbreken van de regentijd 6 maanden in een bamboehut te mediteren in een bos nabij Dawei (in het zuidoosten van Myanmar) samen met 2 nonnen en 2 monniken (waaronder U Agga,  de bevriend Nederlandse monnik). Het is heel basic daar;  geen elektriciteit, geen stromend water (wel in de nabijgelegen beek). Ook geen verbinding met het internet :-) Een uitdaging en kans om nog meer de diepte in te gaan.  En een wens die sneller uitkomt dan ooit gedacht.

Door omstandigheden heb ik besloten het regenseizoen in Maymyo te blijven en nu eind oktober naar Dawei te vertrekken. Ik zal voordien nog het klooster in Sakhangyi (waar ik ben in getreden) bezoeken. Naar alle waarschijnlijkheid blijf ik in Dawei tot januari 2017.  Al is alles veranderlijk en kunnen daar ook weer wijzigingen in komen.

Zoals eerder gezegd: waarschijnlijk is dit één van de weinige berichten die ik hier achterlaat,  mocht je direct met mij in contact willen komen dan kan je mij mailen: sayalay daya at gmail com. Een antwoord kan even op zich laten wachten omdat ik langere periodes in stilte ben.

Moge je blij, gezond en gelukkig zijn.

Met veel metta (liefdevolle vriendelijkheid),
Dayā (voorheen Caroline)